Stan naszego zdrowia zależy od funkcji biomechanicznych i trzewnych elementów. Nie tylko struktury kostne są połączone stawami, również między narządami istnieją artykulacje o charakterze stawowym. Miękkie stawy to połączenia narządowe, które umożliwiają wzajemny ruch narządów w trójwymiarowych przestrzeniach np. klatki piersiowej lub jamy brzusznej. Układ błon które podtrzymują i łączą trzewia między sobą, może przyczyniać się do ograniczenia ruchomości poszczególnych narządów, podobnie jak ma to miejsce w stawach układu szkieletowego, gdzie dochodzi do obkurczenia torebek stawowych, przykurczów więzadłowych. To jakby poruszanie licznych powiązań i połączeń powięziowych, które tworzą między sobą sieć wzajemnego oddziaływania. Dzięki technikom mobilizacyjnym terapeuta przywraca prawidłowe napięcie, elastyczność i ruchomość narządów wewnętrznych. Celem terapii wisceralnej jest odnalezienie i usunięcie blokad podtrzymujących i pogłębiających stan patologiczny.
Miejsca poddane terapii umożliwiają zachodzenie wzajemnych ruchów ślizgowych w strukturach takich jak: opony ośrodkowego układu nerwowego, opłucna klatki piersiowej, otrzewna jamy brzusznej, osierdzie, a także w systemie podporowo-wieszadłowym – czyli błoniaste torebki narządowe, struktury więzadłowe.
Diagnostyka i terapia wisceralna to niezwykle szeroki i wielowymiarowy temat. Bardzo często zdarza się, iż z powodu różnych dysfunkcji narządy wewnętrzne oddziaływują na inne tkanki i powodują ból nawet w odległych strukturach.
